İzlanda ve Çek Cumhuriyeti aldı başını gidiyor. Türkiye'den ise daha büyük bir hayal kırıklığı varsa o da Hollanda ama onların da yükseleceği dönem gelir, Türkiye ile iki maçları var. Görüntü ise Kazakistan'ın bile altında olduğumuz. Şansımız ise yok denecek kadar az, 3.'lük için konuşuyorum. Hollanda ile 3.'lük için yarışmayız, Hollanda ilk 2'e mutlaka kapağı atar ama İzlanda veya Çekler karşısında da şansımız olduğunu düşünmüyorum.
Çek Cumhuriyeti maçından sonra da yazdım, Türkiye'de futbol öldü. Futbol kalitesi yok, tribünler boş, Milli Takım dip noktada gibi sayısız etmen sayabilirim. Türk futbolu bundan daha kötü yönetilmemişti, emin olun. Yıldırım Demiören Beşiktaş'ta bıraktığını, Futbol Federasyonu'nunda zirveye taşıdı, bundan daha kötü bir nokta olabilir mi emin değilim.
İzlanda maçında rüzgar, Çek Cumhuriyeti maçında verilmeyen penaltı, Letonya maçı zaten tesadüf. Futbol anlamında ortaya koyulan herhangi bir şey yok. Kötü oynuyoruz, kötü bir takımız, forma dağıtımı adaletli değil ama hala yabancı sınırı. Maalesef altyapıya değil, yerliye dayalı bir düzenimiz var ve bu da yerlilere gereksiz değer vermemize, onların şımarmasına, kendilerini kaf dağında görmelerine sebep. Milli Takım için bunlar ama Milli Takım dip noktada. Milli Takım'ı geçtim, bırakın kulüpler yürüsün.
Türkiye adına gurur duyulacak ne kaldı. Beşiktaş'ın Avrupa'da mücadelesi var, konuşuyoruz, beğeniyoruz. Ozan Tufan var, gümbür gümbür geliyor çocuk. Şenol Güneş gibi bir ismin elinde gelmemesi zaten düşünülemez. Bir de Hakan Çalhanoğlu var ama o da Milli Takım'a giremiyor, girse bile oynayamıyor. Bundesliga izlememizi öneriyorum, orada Hakan Çalhanoğlu, Kaan Ayhan ve Ömer Toprak gibi isimler var. Yakında Nuri Şahin de döner derken, bu isimlerle gurur duyabiliyoruz. Zaten bu kafayla da Türkiye'yi seçecek gurbetçi bulamayacağımız günler yakın.
Sürekli yeniden yapılanmalardan, genç kadrolardan bahsederiz. Şu an kötü gidişat var, yine bahsediyoruz ama bunun olmayacağının herkes farkında. Zaten bu da sadece bir kere uygulandı. 2003 Konfederasyon Kupası kadrosuna baktığınızda Şenol Güneş bu yola girmişti, başarılı da olmuştu ama o bile devamını getiremedi, düşünün. Bu yüzden de kimse getiremez.
Bu takım şampiyonalara katılamayan ama en azından play-off oynayan, grupta iddia yaratan bir takımdı. O da kalmadı, geldiğimiz şu noktaya bakın.
Fatih Terim'in bir daha Burak Yılmaz'ı Milli Takım'a almayacağı söyleniyor, nedeni de sakat olan bazı isimlerden fedakarlık istemesi. Bu kategoriye Hakan Çalhanoğlu ve Ömer Toprak gibi isimler de girebilir. İnşallah almaz diyorum Burak Yılmaz'ı, Letonya maçında çok kaçırıyoruz demeye devam eder. Burak Yılmaz yoksa gol de yok bu kadar basit. Yerden yere vurun, eleştirin ama alternatifi de olmadığını kabul edin, bu kadar basit.
Ortada bir nefret ortamı da var ve bu ortamı yaratan isim Fatih Terim oldu. Dün ona imparator diyenler, bugün sırt çevirmiş durumda. Buna ben de dahilim, Galatasaray'ın ayrılış şeklini asla unutmam. Tabii bu durum Milli Takım'ı tutmuyorum demek değil ama Milli Takım'ın şu halini gördükten sonra da o ayrılık aklıma gelmiyor değil. Hep dedim, Ünal Aysal yüzde 100 haklıydı, hala da haklı. Maalesef Fatih Terim kendisini bitirdi.
Büyük başarısızlık var, bunun da sorumluları Demirören ve Fatih Terim. Futbol zaten öldü de, Milli Takım açısından da baktığımda olaya, ışık göremiyorum, gelinen nokta dip. Fatih Terim yine agresifleşmeye, karşısında olan rakibe saygı duymamaya, laf sokmaya başladıysa zaten dükkanı kapatmış demektir. Galatasaray'da 2. Fatih Terim dönemini hatırladım da, sonu böyle olmuştu.
Bu arada, ihale de bize kalmak üzere. Her açıklamada, bir kenetlenmeden söz ediliyor, Milli Takım için tek yürek deniliyor ama şu ortamda, bu insanlarla nasıl tek yürek olunabilir? Demirören, Melo ile uğraşmaya devam edebilir, Galatasaray'la yatıp kalkabilir, Fatih Terim ise ihaleyi bize bırakabilir ama ortada olan tek gerçek başarısız oldukları, bu gerçeği değiştiremezler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder