2014'ün Galatasaray'ı

2014 benim için güzel bir yıl değildi, belki de hayatımın en berbat yılıydı ama Galatasaray özeline baktığımızda o kadar da kötü bir yıl olduğunu düşünmüyorum. Futbol anlamında istenilen şampiyonluk gelmedi, Juventus'u geçip Chelsea ile Şampiyonlar Ligi 2. turunda oynamak güzel bir istikrar adımıydı ama yeni sezonda tarihinin en kötü Şampiyonlar Ligi performansını göstermenin açıklanır bir yanı yok. Yine de ligde Prandelli enkazına rağmen şampiyonluk adına en güçlü adaylardan biriyiz, en azından o kadar da kötü bitirmiyoruz diyebilirim.

Galatasaray adına en büyük gurur kaynağı elbette kadın basketbol takımımız. Yıllar yılı Galatasaray & Fenerbahçe rekabetine şahit olduk, Dünya'nın en iyi oyuncuları geldi, bu rekabet kadın basketbol düzeyini de çok üst seviyeye taşıdı (Milli Takım'ın başarılarına bakarak bunu görüyoruz), belki de Galatasaray sürekli bir adım geride göründü ama Euroleague şampiyonluğuyla öyle bir adım attı ki Türk spor tarihinin en büyük başarılarından birine imza attı ve fazlasıyla öne geçti. Başta Ekrem Memnun olmak üzere tüm oyuncuları tebrik etmek gerekiyor, çok büyük başarıydı. Euroleague şampiyonluğunun altını da kazanılan lig şampiyonluğuyla da doldurduk ve tüm finallerde Fenerbahçe'yi geçmenin tadı çok başka.

Erkek takımı adına da iyi bir yıldı. Tüm engellemlere rağmen son topa kadar mücadele edildi, şampiyonluk son maça taşındı. O engeller olmasaydı şampiyonlukta gelecekti, buna eminim ama maalesef tonla sorun var, bunlarla uğraşılıyor. Bir önceki sezon federasyon uygulamaları, yeni sezona da maddi sıkıntılarla girdik. Geçen sezonun Eurolegue'de en başarılı Türk takımı olduk, bu sezon zor da olsa kendimizi top16'ya taşıdık ve iyi de başladık. Ligde işler müthiş gitmiyor olabilir ama orada da Ergin Ataman faktörü var ve o bitti demeden bitmediğini yıllar bizlere kanıtladı zaten.

Şampiyon olunamayan sezon başarısız sezondur, bu çok net. Şampiyonlar Ligi hakkı işin telsellisi ama bu başarısızlığa rağmen Roberto Mancini gibi bir ismi tanımış olmaktan çok mutluyum. Yeni sezonda da Mancini ile devam edilseydi şu an bulunduğumuz noktadan ileride olacağımızı da düşünüyorum ayrıca. Lucescu'yu garanti görüp, Mancini ile yolları ayırması Ünal Aysal'ın hatasıdır. Nitekim Lucescu u dönüşü sonrasında Galatasaray'ın yeni teknik direktör arayışında ne kadar zorlandığını gördük ve Prandelli o dönemin eseri. Başta iyi dedik, kimse kötülemedi hatta. Prandelli önemli bir teknik adamdır ama bu kariyer onun Galatasaray tarihinin en kötü teknik direktörlerinden biri olduğu gerçeğini değiştirmeyecek. 

Hamza Hamzaoğlu'nu seviyorum, çok güzel bir insan, müthiş bir karakter. Galatasaray'a da yakıştığını düşünüyorum ve onun göreve gelmesi sonrasında nasıl bir çıkış yakaladığımızı da gördük. Keşke Prandelli ile yollar daha önce ayrılsaydı, en azından Şampiyonlar Ligi'nde biraz daha iddia yaratabilirdik. Bundan sonra hedef gerçek anlamda 4. yıldız. Olmasa bile uzun vadeli düşünerek, Hamza Hoca'nın başarılı bir isim olacağını düşünüyorum. 4. yıldızı ilk takam takım olmak önemli olabilir ama 3. yıldızı ilk biz taktıkta ne oldu? Çok fazla birşey değişmiyor, emin olun.

2014 için en üzüldüğüm detay, Ünal Aysal'ın istifasıydı. Derin Galatasaray'dan bahsediyoruz, gerçekten de böyle birşey var. Dün Aysal'ı getirenler, bugün Aysal'ı götürdüler, çok açık. Ünal Aysal konusunda çok tartıştık, yeniden aynı konuları açmak istemiyorum ama yine söyleyeceğim, Aysal Galatasaray'a Galatasaray olduğunu tekrar hatırlatmıştır ve ortaya büyük bir vizyon koymuştur. İstifası zamansızdı, en azından Ocak ayına kadar devam edilip, daha güçlü başkan adaylarının önü açılabilirdi, hataları da vardır, başarısızlıklar da geldi, Ontivero'lu Hajroviç'li ara transfer harekatı da araştırılmalıdır ayrıca ama genele baktığımda da çok büyük başarılar, büyük bir vizyon, Galatasaray'ın yeniden spor kulübü olduğu, Avrupa'da istikrar yakaladığı bir dönem var.

En çok üzüldüğüm diğer olay ise Drogba'nın ayrılığı. Drogba'yı neden kaybettik, neden yeniden anlaşmadık bilmiyorum. Tutmak isteseydik tutabilirdik, bundan eminim ama yaşıyla ilgili hadiseler, sezonun ikinci yarısında yaşadığı sakatlıktan ötürü yüzde 100 ile oynayamaması, hatta Chelsea maçıyla alakalı bilerek oynamadı gibisinden saçma ifadelerle kaçırdık bu adamı, giderken kimse de ses etmedi. O yaşlı Drogba bugün Chelsea'nin en önemli kozlarından biri. Diego Costa'yı konuşuyoruz ama arkasında Drogba var, müthiş bir alternatif. Mourinho'nun böylesine taptığı bir adamı nasıl olur da kaçırıyoruz anlamıyorum. Bugünlerde de kendisini sık sık anarak pişmanlığı dile getiriyoruz aslında.

2014 yılı boyunca Sneijder gidiyor, gitti gibisinden haberler okuduk, sevgili menajerini hergün okuyoruz zaten ama Sneijder'i bir türlü Galatasaray'dan koparmayı başaramadılar, başaracaklarını da düşünmüyorum. Benim adıma Galatasaray'ın 2014 yılında bir numarası Sneijder'dir. 

Hayal kırıklıklarına gelirsek o kadar var ki. Selçuk İnan'dan Semih Kaya'ya, Ontivero & Hajroviç gibi isimlere, Pandev'e diye uzanan büyük bir liste var. Bir değil birçok hayal kırıklığı çıkarmak mümkün, mesela geçtiğimiz sezon ara transfer döneminde Koray Günter dışında gelen hemen hemen herkes hayal kırıklığı. Aynı durum yaz transfer döneminde de geçerli, Olcan Adın'dan Çamdal'a yine hemen hemen herkes hayal kırıklığı.

2015'de seçim süreci var, Mayıs ayında yeni başkan gelecek. Kim olur, kimler katılır bilmiyorum, Adnan Öztürk dışında açıklama yapan olmadı, daimi aday Turgay Kıran dışında. Gerçi bizler kimi istesek boş, derin Galatasaray ne derse yine o olacak. Umarım güçlü bir yönetim gelir ve istikrar anlamında da önemli adımlar atılarak Galatasaray'a yine vizyon kazandırılır.

2014 benim açımdan berbat bir yıl oldu, umarım 2015 güzel bir yıl olur. Sen ne yapacaksın derseniz, Sportif Cümleler'de devam, gittiği yere kadar da gitmeyi düşünüyorum. Blog yazmak hayatta en çok keyif aldığım iş, bırakmam mümkün değil. Bizleri takip eden, olumlu olumsuz görüş belirten, eleştiren, seven sevmeyen herkese iyi bir yıl diliyorum..