Şu maç oynandığında 8 yaşıma yeni girmiştim. Maç da fazlasıyla çılgındı, ben de çocukluğumun verdiği adrenalinle bir o kadar çılgın. Galatasaray'ın gollerinden sonra araya gidip halıların üzerinde kayıyordum, Galatasaray'ın PSG gibi bir takım karşısında bir anda 2-0 öne geçmesi, oynanan futbol, tempo derken tablo fazlasıyla heyecanlıydı ama Galatasaray o gün PSG ile olduğu kadar kalecisi Hayrettin Demirbaş ile de mücadele ediyordu.
Yenilen goller anlamında yine efsane maçlarından biriydi, zaten Galatasaray'daki ipi de bu maçın rövanşında alınan 4-0'lık mağlubiyetle çekildi. O maçta da efsane bir performansı olmuştu. Futbolcu olmak istesem kesin kaleci olurdum, çocukluğumdan bu yana kaleciliğe karşı ayrı bir sevgim, merakım olmuştur ama Hayrettin Demirbaş ağırlıklı o dönemin Galatasaray kalecileri ben de büyük bir travma yaratmıştır.
Galatasaray kalesine gelecek her top gol zannediyordum, taa ki Taffarel'e kadar bu sürdü. Sonrasında Leo Franco ile çocukluğumda yaşadığım bu duygu yeniden ortaya çıktı ama çocukluğumu hatırladığımda bu duygu aklıma gelir, bu maçı da gördüğümde tekrar aynı şeyi hissettim.
PSG karşısında alınan 4-2'lik galibiyet yine de büyük olaydı. Kupa Galipleri Kupası 2. turunda PSG ile eşleştiğimizi görünce kimsenin tur anlamında umudu yoktu ama şu galibiyet belki de ilerleyen yılllarda Galatasaray'ın Avrupa başarıları anlamında bir işaretti. Tabii bunu o yıllarda hayal etmek zordu ama Galatasaray tüm imkansızları gerçek kıldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder